اقسام وصیت
وصیت به دو نوع عهدی و تملیكی تقسیم می‌شود:
الف) وصیت تملیكی- ماده ۸۲۶ قانون مدنی در تعریف وصیت تملیكی می‌گوید: وصیت تملیكی عبارت است از این كه كسی عین یا منفعتی را از مال خود برای زمان بعد از فوتش به دیگری مجانی تملیك كند.با این نوع وصیت،شخص می‌تواند تا حدودی تكلیف اموال خود را معین كند مانند صرف آن در امور خیریه.
در وصیت تملیكی، شخصی كه وصیت می‌كند «موصی» و كسی كه به نفع او وصیت تملیكی شده «موصی‌له» و مورد وصیت را «موصی به» می‌گویند.
در وصیت تملیكی، تملیك با قبول موصی له پس از فوت موصی محقق می‌شود؛ بنابراین قبول آن قبل از فوت موصی موثر نیست.موصی می‌تواند از وصیت خود رجوع كند.
ب) وصیت عهدی- در ماده یاد شده همچنین در تعریف وصیت عهدی آمده است:
وصیت عهدی عبارت است از این كه شخصی یك یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مأمور کند. مثل این كه شخصی را وصی کند تا بعد از مرگش، بدهی‌های او را پرداخت كند.
در وصیت عهدی شخصی را كه به موجب وصیت، به عنوان ولی بر صغیر یا بر كارهای دیگر انتخاب شده ،وصی می‌گویند.
در وصیت عهدی، وصیت‌كننده فرد یا افرادی را برای اداره بخشی از اموال خود و نیز سرپرستی فرزندانش پس از مرگ تعیین می‌كند و مسئولیت را به آنها می‌سپارد. این در حالی است كه در وصیت تملیكی، شخص بخشی از اموال خود را پس از مرگ به فرد یا افرادی تملیك می‌كند كه این فرد یا افراد می‌توانند فردی از خانواده یا هر فرد دیگری باشد.